De mountains.

Na een geweldige nacht met koffie op bed, volgde een bijbehorend ontbijt, fruit uit eigen tuin, een soort worstje met appel en een quesadille, vruchtensap en koffie.
Vervolgens tassen inpakken en vertrekken.
De terugweg ging voor een groot deel door de bergen van North Carolina, deze zijn liggen deels boven de boomgrens en zijn dus deels kaal. we kwamen langs de hoogste berg( ben zijn naam vergeten maar dat komt wel goed). De weg er naar toe was vol haarspeldbochten en diepe afgronden. Murray hield zich niet altijd aan de snelheidsbeperkingen en dat was niet prettig voor mijn maag( geen gevolgen hoor). Er waren echt adembenemende stukken bij.
Haha, in de auto zitten voor de achterbanken knoppen om de verwarring van de zitting aan de zetten en te verhogen. Deze knoppen zitten op een zeer onhandige plaats, nl op de armleuning tussen de zitplaatsen en regelmatig in de hitte van het gesprek hadden Nydia en ik verhitte billen, niet echt nodig bij temperaturen rond de 28 graden.
Rond 3 uur waren we terug bij Sue die haar kleindochter van 3 net op bezoek kreeg, lachen zo' n eigenwijsje.
Wij gingen ondertussen het eten voor de avond voor bereiden want Karen en Dick zouden komen eten. Het vlees stond te stoven, een speciaal recept met verse vijgen. Twee pies met vers fruit gemaakt( blauwe bessen en verse perziken ). Broccoli, rijst en salade, allemaal heerlijk.
Ze waren erg benieuwd hoe we Washington vonden en wij vertelden hoe onder de indruk we waren van, vooral het Koreaanse Memorial. Blijkt dat hun vaders allemaal daar gevochten hebben. Bizar maar daar had ik dus niet bij stil gestaan dat dat mogelijk zou zijn.
Ze waren heel blij( iedereen trouwens) met hun Indonesische kookboek.
Na hun vertrek hebben we nog lang zitten napraten.